چه تفاوتی مابین توهم و حقیقت می تواند وجود داشته باشد
درحالیکه تو درهر دو مورد، به یک میزان درد و رنج میبری؟
تمام متظاهرانی که زمانی یکنفر را دوست داشته اند و حالا دیگر دوستش ندارند
به دفاع ازخود می پردازند و اظهار می کنند که عشقشان حقیقی نبوده است.
درست مثل آنکه انکار احساسی که مرده است، افتخار آمیزتر از اعتراف به شکست باشد.
درست مثل مواقعی که تب انسان به عرق می نشیند
که البته دلیل بر آن نیست که تب وجود نداشته است.
پنه لوپه به جنگ میرود
اوریانا فالاچی
قسمت تب فقط !
به نظرم حقیقت همون توهم هست که مستمرتر شده و گسترده تر .
شاید زیاد به این خط فکری همراه نشم
ولی ...
وای به حال اونایی که با انکار عادت کنن!
اینکه ما یک روزی به کسی احساسی داشتیم یا داریم و دوست داریم ندیده بگیریمش رو باید بپذیریم بعلاوه اینکه اون آدم لیاقت همچین چیزی رو نداره. اینطوری بهتر حل میشه.
هیچ فرقی ندارن به نظرم
مگه اینکه توهمات قشنگ تر باشه
توش بیشتر بخندی دنیا رنگی تر باشه
وگرنه سرو ته یه چیزن
مرز بین توهم و حقیقت از مو هم باریک تره ؛عین راه رفتن لبه شمشیر میمونه
انکار!!!
بنظرم آدم اونقدر باید به خودش ارزش قائل باشه که تواین مورد هم چیزی رو انکار نکنه!
دقیقا و اینکه آدم تو هر برهه ای از زندگیش ممکنه یه سری اتفاقات دو تجربه کنه و انکار اون یااینکه بگیم همش الکی بود بنظرم توهین به خودشه!
خواهش میکنم🌸
