یه جا تقریبا میشه گفت استخدام شدم ولی هنوز قرارداد نبستم
تقریبا نزدیکه ولی راه برگشتشو هنوز درست درمون یاد نگرفتم و عذاب دهندس
چونکه دقیقا نمیدونم تاکسی خطی ها کجان
اونایی که فهمیدم کجان هم ۳۰ دقیقه حدودا با شرکت فاصله دارن
که خب اگه ۱۰ دقیقه بیشتر بخوام راه برم رسیدم خونه :)
یه جا هم هست با حقوق بیشتر و مرتبط با رشته تحصیلیم
از نظر راه بگم براتون که خب بیشتر توی راهم اما اگه شلوغی بی ار تی رو در نظر نگیریم و یه کوچولو پیاده روی توی مترو رو ، خب راحت تره
نمیدونم شاید شنبه که برم بفهمم سخت تره
حالم خوب نیست و دفعات قبلی اگه به هر دلیلی حالم خوب نبود
باز میشد با یکی راجبش صحبت کرد و یکم آروم شد
ولی این بار با هیچکس نمیشه راجبش حرف زد
و این تو خودم ریختنا داره عذابم میده
حتی جایی نیست که بشه ازش نوشت ، نه تلگرام نه توییتر نه اینستا
و مثل همیشه در نهایت پناه من اینجاست :)
دوست دارم که باز برگردم و اینجا ثبت خاطره کنم
حداقل تا وقتی که آتیش وجودش کامل خاکستر بشه ببینیم دخترک قصه ما تا کجا دووم میاره :)
